Asaf'ın mezmuru
1. Ey Tanrı, uluslar senin
yurduna saldırdı,
Kutsal tapınağını kirletti,
Yeruşalim'i taş yığınına
çevirdi.
2. Kullarının ölülerini
yem olarak kuşlara,
Sadık kullarının etini yabanıl
hayvanlara verdiler.
3. Kanlarını su gibi
akıttılar Yeruşalim'in çevresine,
Onları gömecek kimse yok.
4. Komşularımıza
yüzkarası,
Çevremizdekilere eğlence ve
oyuncak olduk.
5. Ne zamana dek, ya RAB?
Sonsuza dek mi sürecek öfken,
Alev gibi yanan kıskançlığın?
6. Öfkeni seni tanımayan
ulusların,
Adını anmayan ülkelerin üzerine
dök.
7. Çünkü onlar Yakup
soyunu yuttular,
Ülkesini yerle bir ettiler.
8. Atalarımızın suçlarını
artık önümüze sürme,
Sevecenliğini hemen göster
bize,
Çünkü tükendikçe tükendik.
9. Yardım et bize yüce
adın uğruna, ey bizi kurtaran Tanrı,
Kurtar bizi adın uğruna, bağışla
günahlarımızı!
10. Niçin uluslar,
"Nerede onların Tanrısı?" diye konuşsun,
Kullarının dökülen kanının
öcünü alacağını bilsinler,
Gözlerimizle bunu görelim!
11. Tutsakların iniltisi
senin katına erişsin,
Koru büyük gücünle ölüme mahkûm
olanları.
12. Komşularımızın sana
ettikleri hakareti
Yedi kat iade et bağırlarına,
ya Rab!
13. Bizler, kendi halkın,
otlağının koyunları
Sonsuza dek şükredeceğiz sana,
Kuşaklar boyunca övgülerini
dilimizden düşürmeyeceğiz.